Oto nasz nowy współlokator, Bonfo się nazywa. Na początku trochę się go bałem, ale chciał się z nami podzielić śniadaniem, więc intencje ma chyba dobre. Podziękowaliśmy, a on zamiast zjeść samemu zawekował na później, w razie gdybyśmy zmienili zdanie – taki ma gest. Bez namysłu stwierdziliśmy, że zostaje.

Behold our new flatmate, Bonfo is the name. I was a bit wary of him at the beginning, but he did offer to share his breakfast, so his intentions seemed to be good. We respectfully declined and he, instead of having it himself, pickled it in case we changed our minds – what a good fellow. Without hesitation we agreed he stays.