Karnawał we Viareggio powoli staje się stałym punktem moich fotograficznych przygód. Kilka lat temu mógłbym pomyśleć, że z czasem zacznie się on nudzić. W końcu powozy co roku są robione w podobny sposób i czuję się, hmm, powiedzmy mniej zszokowany. Z drugiej strony jednak, kilka edycji praktyki pozwala dostrzec więcej drobnostek. Jak się poruszają, jak kostiumy pasują do ogólnej koncepcji, jak różne rozwiązania oświetleniowe wpływają na wygląd powozu po ciemku. Nie jestem na poziomie bardzo bliskiej mi osoby, która zna na pamięć nazwiska i najlepsze dzieła większości konstruktorów, ale przynajmniej czuję się o krok bliżej do odkrycia tajemnicy Karnawału we Viareggio.
The Viareggio Carnival has slowly become a regular fixture on my photographic agenda. Few years back one might have thought it would get a bit boring over time. In the end the floats are done in a similar way every year and you find yourself, hmm, let’s just say less shocked. On the other hand though, a few editions of practice give you a touch more insight into the details. How they move, how the costumes fit the idea of the float, different lighting solutions the creators use and how it affects the float in the evening. I am not at a level of a person very close to me who knows by heart the surnames and best operas of most constructors but at least I feel one step closer to unearthing the secret of Viareggio Carnival.
dlugas photography 